To opracowanie jest dostępne na Licencji licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
| Nazwa | Jaskinia Nad Lodową Litworową |
| Nr inwentarzowy | T.E-11.61 |
| Region | Tatry |
| Współrzędne GG0 | 49.24, 19.9061111 |
| Gmina | Kościelisko (gm. wiejska) |
| Powiat | tatrzański |
| Województwo | małopolskie |
| Własność terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
| Ekspozycja otworu | NW |
| Wysokość otworu [m. n.p.m.] | 1589 |
| Wysokość otworu względna [m] | ok. 253 nad dnem Wielkiej Świstówki |
| Głębokość [m] | 8,4 |
| Przewyższenie [m] | 0 |
| Deniwelacja [m] | 8,4 |
| Długość [m] | 18,5 |
| Autor opracowania | Anna Antkiewicz |
| Uzupełniła | Izabella Luty |
| Stan na rok | 1999 |
Dokumentacja źródłowa
- Antkiewicz Anna. Jaskinia Nad Lodową Litworową. W: Jaskinie wschodniego zbocza Doliny Miętusiej. Red. Grodzicki Jerzy. Seria „Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego”. T 7. Warszawa: PTPNoZ. 1999. s. 88-89, tamże kartografia Izabella Luty 1998.
Jaskinia znajduje się we wschodniej części Ratusza Mułowego, kilkanaście metrów powyżej otworu Jaskini Lodowej Litworowej.
Opis drogi dojścia do otworu
Dnem Dolinki Litworowej schodzimy nad krawędź progu, gdzie poniżej dużego bloku skalnego odnajdujemy biegnącą w lewo ścieżkę. Po około 20 m trawersu ścieżka przecina skalisty, eksponowany teren (trudności III, przydatna lina) by po około 3 metrach znowu wejść w trawy. Stąd, kierując się do góry, po kilkunastu metrach osiągamy szukany otwór.
Szczelinowy otwór o wymiarach 1,8×5 m prowadzi do wąskiego i stosunkowo wysokiego meandra, opadającego do namuliska, wypełniającego korytarz po strop.
Jaskinia została wymyta na szczelinie o przebiegu N-S w wapieniach robaczkowych triasu
środkowego (anizyku) serii wierchowej fałdu Czerwonych Wierchów (jednostka Ździarów). Na ścianach występują zagłębienia erozyjno-korozyjne.
Dno pokrywa na przemian autochtoniczny, ostrokrawędzisty gruz i gliniaste namulisko dużej zawartości piasku i żwiru, osiągające za rozszerzeniem korytarza znaczną miąższość.
Jaskinia jest lekko wilgotna, przewiewu nie wyczuwa się. Światło sięga około 6 m od otworu. Roślinność przyotworowa to głównie trawy i zioła oraz paprocie, w głębi występują mchy, glony i porosty. Faunę reprezentują owady (m.in. muchówki, motyle i komary) oraz pająki.
Otwór jaskini odkryli 11 lipca 1960 r. M. Kruczek i S. Wójcik (Koło Jaskinioznawcze PTTK Zakopane). Jaskinię uważali za górny, zamulony otwór leżącej niżej Jaskini Lodowej Litworowej E-11.10.
W latach 1992-93 1. grotołazi z Sądeckiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego podejmowali (bez efektu) próby przekopania namuliska na końcu jaskini.
Dokumentację jaskini sporządziła w dniu 10 października 1991 r. Anna Antkiewicz przy współpracy Marka Lorczyka i Czesława Zabrzeńskiego (wszyscy SKTJ). Pomiary wykonano busolą Freiberg i taśmą parcianą.
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich PTPNoZ w dniu 21 lipca 1998 r. dane ponownie zebrała Izabella Luty przy współpracy R. Cygana; stwierdzono wtedy wyraźny postęp w przekopywaniu końcowego namuliska – w stosunku do stanu 1991 r. korytarz był dłuższy o około 6 m.
Plan do wydania drukowanego opracowała Izabella Luty.
- Antkiewicz Anna. Jaskinia Nad Lodową Litworową. W: Jaskinie wschodniego zbocza Doliny Miętusiej. Red. Grodzicki Jerzy. Seria „Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego”. T 7. Warszawa: PTPNoZ. 1999. s. 88-89, tamże kartografia Izabella Luty 1998.
- Kardas, R.M., 1982b (wzmianka, lokalizacja na szkicu ściany).
- Kardas, R.M., 19851 (wzmianka, lokalizacja na szkicu ściany).
- Rajwa, A., 1996 (o odkryciu i eksploracji).