To opracowanie wraz z kartografią jest dostępne na Licencji licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
| Nazwa | Jaskinia Szkieletowa |
| Nr inwentarzowy | K.Pr-01.01 |
| Region | Karpaty |
| Współrzędne GG° | 49.7619650, 20.6938180 |
| Gmina | Gródek nad Dunajcem (gm. wiejska) |
| Powiat | nowosądecki |
| Województwo | małopolskie |
| Własność terenu | prywatny |
| Ekspozycja otworu | NW |
| Wysokość otworu [m. n.p.m.] | 300 |
| Wysokość względna otworu [m] | ok. 40 nad poziomem Jez. Rożnowskiego |
| Głębokość [m] | 16 m stan na 1987 r. |
| Przewyższenie [m] | 1 stan na 19873, 3 stan na 2000 r. |
| Deniwelacja [m] | 17 stan na 1987, 19 stan na 2000 r. |
| Długość [m] | 106 stan na 1987, 110 stan na 2000 r. |
| Autor opracowania | Anna Antkiewicz-Hancbach |
| Stan na rok | 1987/1997 r. |
Dokumentacja źródłowa
- Antkiewicz-Hancbach Anna. Nowa jaskinia w Karpatach Fliszowych. Meander 1987, 12, s. 71-75, tamże kartografia. PDF KKS dokumentacji z Meandra nr 12…
- Antkiewicz-Hancbach Anna. Jaskinia Szkieletowa [kartografia – plan i przekrój]. W: Jaskinie Beskidu Sądeckiego, Pogórza Rożnowskiego, […]. Red. Pulina Marian. Seria „Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych”. T 2. Warszawa: PTPNoZ. 1997, wkładka tamże kartografia 1987.
Pogórze Rożnowsko-Ciężkowickie, na południowych krańcach wsi Rożnów
Opis drogi dojścia do otworu
Z przystanku autobusowego Rożnów-skrzyżowanie idziemy szosą w kierunku Nowego Sącza. Po około 500 m opuszczamy szosę i za sklepem skręcamy w prawo, w drogę polną. Drogą ta schodzimy w dół aż do widocznych po lewej stronie skałek będących częściowo pozostałością nieczynnego dziś kamieniołomu. Otwór znajduje się w środkowej części odsłonięcia. Jest usytuowany w ścianie, w zacięciu, na wysokości ok. 8 m od podstawy tej części ściany, niedaleko od SE wylotu zawaliskowego tunelu skalnego.
Dojście do otworu:
- zjazd od góry ok. 6 m + wahadło ok. 2 m z zastosowaniem lassa. Stanowisko zjazdowe z drzewa,
- trawers długości 8-10 m, trudności IV, start z przyległej skałki, problem z asekuracją.
Otwór stenowi wąska, pionowa szczelina w dnie której, w otworze, zaklinowany jest duży blok skalny. Wysokość samego otworu ok. 1 m. Jaskinia powstała na bazie jednej długiej i wysokiej szczeliny o szerokości od 0-1 m. Utworzyła się w piaskowcach dolnych warstw istebniańskich. Jaskinia rozpoczyna się wąską miejscami zaciskowa szczeliną, którą schodzimy na gł. 9 m. Po przejściu niskiego przełazu i przetrawersowania studzienki wychodzimy na złomowisko utworzone z dużych bloków skalnych.
Ze złomowiska do góry wznosi się ciąg do najwyższego punktu jaskini. Wspinamy się /III/ po brzegu dużych zsuniętych w szczelinę – bloków skalnych.
Ze złomowiska w dół 4,5 m studzienką, dostajemy się do salki piaszczysto-gruzowym dnie. Stąd wąską szczeliną lekko do góry przedostajemy się do salki o niskim stropie. Po przeciwnej stronie salki przełazem przechodzimy do szczelny, której strop utworzony z zaklinowanych bloków zaczyna się wznosić. Przekraczamy 3 m głębokości studzienkę 1 dochodzimy nad krótka pochylnię by po jej zejściu zaraz podejść pod kolejne spiętrzenie bloków skalnych. W najwyższej części spiętrzenia utworzyła się salka, w stropie której napotykamy jedyne w tej jaskini utwory naciekowe trzy stalaktyty 3 cm długości. Z salki stromą pochylnia schodzimy nad 4 m studzienkę.
Inne obserwacje:
Podczas wszystkich wejść do Szkieletowej było bardzo sucho, a wznoszący się pył utrudniał oddychanie. Podczas I wejścia zanotowano obecność 6 nietoperzy z gatunku Podkowca małego w okolicach najwyższego punktu jaskini. Podczas wejścia 22.11.87 r. nietoperzy było 4: 2 szt. w okolicy najwyższego punktu Jaskini, 2 szt. w salce ze stalaktytami. W partiach przyotworowych zaobserwowano liczne szkielety m.in. gryzoni i węży.
Podczas wspinaczek ścianami skałek koło Rożnowa członkowie Sądeckiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego PTTK – sekcja KKS zauważyli czerniejący w ścianie otwór jaskini. 18.10.1987 roku Paweł Rams zszedł w niej na głębokość 14 m oraz wywspinał się do najwyższego punktu. Z powodu braku podstawowego sprzętu musiał zaniechać dalszej eksploracji. Tydzień później 25.10.1987 koledzy klubowi Pawła Ramsa podebrali nu problem i wyciągnąłwszy niewielka wantę z wąskiej szczeliny (na gł. -14 m) doszli do najdalszego punktu jaskini i tym samym praktycznie zakończyli jej eksploracje. Kolegami tymi byli Roman Baran i Edward Borek. Na pocieszenie Pawłowi Ramsowi pozostało towarzyszenie mi w kartowaniu tej jaskini, jej przejście i nadanie nazwy.
Jaskinia została z inwentaryzowana przez członków Sądeckiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego PTTK – seksja KKS. Pomiary wykonali w dniu 22 listopada 1987 r. Anna Antkiewicz-Hancbach i Paweł Rams. W dniu 12 grudnia 1987 r. uzupełniły pomiary Anna Antkiewicz-Hancbach i Elżbieta Wańczyk.
Uzupełnienie: Plan i przekrój jaskini opracowała Antkiewicz-Hanchach Anna 1987 i opublikowała całą dokumentację jaskini w biuletynie Meander 1987, 12, s. 71-75.
- Antkiewicz-Hancbach Anna. Nowa jaskinia w Karpatach Fliszowych. Meander 1987, 12, s. 71-75, tamże kartografia.
- Antkiewicz-Hancbach Anna. Druga najdłuższa w Karpatach fliszowych. Eksplorancik 1990, 1(15), s.44, tamże foto.
- Antkiewicz-Hancbach Anna. Jaskinia Szkieletowa [kartografia – plan i przekrój]. W: Jaskinie Beskidu Sądeckiego, Pogórza Rożnowskiego, […]. Red. Pulina Marian. Seria „Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych”. T 2. Warszawa: PTPNoZ. 1997, wkładka tamże kartografia 1987.
Do roku 1987 jaskinia nie wzmiankowana w literaturze. Najdokładniejszy opis. kamieniołomu i prawdopodobnie jedyny ogólnie dostępny znajduje się w pracy:
- Unrug Rafał. Red. 1979. Karpaty fliszowe między Olzą a Dunajcem. Przewodnik geologiczny, Wyd. Geol., s. 209-212, zał. nr 15.
Ta grafika (kartografia) jest dostępna na Licencji licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
